Ik zat net in bad toen nonkel Bram binnen kwam. Ik vond da nie zo erg maar mijn dinosauruske wel, denk ik. Eerst was em al uit bad gesprongen. Gelukkig kon ik hem nog pakken. Kheb hem dan maar heel dicht bij mijn mondje gehouden om hem te troosten(da heeft em het liefste). Maar hij had toch nog schrik hoor. Hij sprong gewoon uit mijn handjes in't water. Gelukkig heb ik hem ook toen kunnen redden. Kheb hem dan weer efkes dicht bij mijn mondje gehouden en hem heel efkes gemasseerd (om hem te kalmeren hé). Toen hij weeral in't water sprong van de schrik heb ik em nóg eens gepakt, héél stillektes gefluisterd dat nonkel Bram ne lieve is én hem wat troostende klopjes gegeven. Nu is hij niemeer bang van Nonkel Bram ze.
Na mijn badje heb ik nogal met nonkel Bram gespeeld! Da was echt kweet-nie-hoe-tof!!
Bij judo kon em trouwens nie winnen van mij ze. Khad hem in ne stevige neusgreep!
Gelukkig kon hij d'er nog mee lachen.